Fibromyalgia maakte het moeilijk voor Vera, 46, om ‘s ochtends haar benen uit bed te krijgen. Terwijl hij naar de badkamer liep en begon te werken, kwamen de pijnlijke pijn in zijn handen, hoofd en nek. Het bracht tranen in haar ogen. Het maakte haar kwaad om te denken dat Kurt er niet eens aan had gedacht dingen rond het huis te organiseren om het leven een beetje gemakkelijker voor haar te maken. Vera herinnerde zich de discussies over haar vergezellen naar de afspraken van de arts en werd nog bozer. Maar ze heeft nooit iets tegen hem gezegd. Ze richtte zich op de steungroep waar ze later die dag zou komen, hoewel ze er niet in slaagde haar fysieke ongemak te verlichten.
Vera vond het gemakkelijker om zich te concentreren op de pijn van fibromyalgie dan haar angstaanjagende emoties.
Terwijl ze aan het ontbijt aten, werd haar visie overspoeld door flashbacks van het familiebestand van haar familie. Ze herleefde de spanning die ze voelde om thuis te komen van school en vroeg zich af of haar ouders hardop zouden vechten of elkaar koude schouders zouden geven. Haar moeder zou Vera gefrustreerd raken, de oudste en stilste van haar kinderen. Haar spieren spanden toen ze zich de angst voor onzekerheid herinnerde en niet kon praten over haar zorgen. Het was nu hetzelfde. Ze kon niet praten over de angst om niet voor zichzelf te kunnen zorgen. Vera had geen woorden voor de woede van haar vader om haar moeder niet gelukkig te maken, en voor Kurt omdat ze even ongevoelig en onverschillig was. Wat ze had was lichaamspijn die varieerde van ongemakkelijke pijn tot ondraaglijke pijn waarvoor geen specifieke organische oorzaak was gevonden. Fibromyalgie was de diagnose. Het kwam met vermoeidheid, acties verminderen en je leven beperken. Dit maakte Vera afhankelijk van pijnstillers en een man die haar in de steek liet en de cyclus van haar jeugd herhaalde.
Het vullen van zijn woede maakte Vera’s fibromyalgie acuter en pijnlijker
Vera’s moeilijkheden om over haar woede en stress te praten als kind en nu als volwassene, maken het waarschijnlijker dat haar ervaring van pijn wanneer fibromyalgie erger wordt, intenser en slopend is. Het European Journal of Pain 2010 rapporteerde een studie waarin vrouwelijke fibromyalgische patiënten werden vergeleken die zich uitten tegen degenen die hun woede onderdrukten. Hoe groter de remming van woede, hoe groter de ervaring van pijn bij vrouwen met fibromyalgie. Degenen die boos werden en het uitten in de situatie waarin ze werden gewekt, hadden de minste pijn.
Geen hoeveelheid positief denken verlicht uw ondraaglijke fibromyalgie-pijn
In vergelijking met gezonde vrouwen hebben degenen die sterke negatieve emoties vermijden, zoals woede, en deze niet laten verwerken, meer kans op fibromyalgie. Ook lijkt het niet voldoende om je op positieve emoties te concentreren. Volgens een rapport in het Journal of Psychosomatic Research 2008, is het het gebrek aan verwerking van negatieve emoties die de pijncyclus versnelt bij mensen met fibromyalgie, ongeacht de hoeveelheid of de duur van positieve gedachten. Vera was niet gevoeliger dan de meeste vrouwen voor negatieve emoties zoals woede, maar ze ervoer ze vaker en leerde ze nooit op een gezonde manier uit te drukken. Ze heeft haar neuro-endocriene werking aangetast door haar pijndrempel fysiek en psychologisch te verlagen, suggereert een studie van vrouwen met fibromyalgie gepubliceerd in Artritis Zorg en onderzoek, 2010.
Fibromyalgie is gekoppeld aan chronische stress bij kinderen en ouderlijk conflict
Vera was typerend voor de meeste volwassen vrouwen met fibromyalgie die een stressvolle jeugd hadden, zoals gemeld door het Journal Stress and Health in 2009. Vera’s ervaring met verbaal en emotioneel misbruik van haar moeder, en de onverschillige houding van haar vader is een andere veel voorkomende eigenschap. in het leven. verhalen van vrouwen met fibromyalgie. Vera worstelt met haar moeder en nu liet haar man haar het leven zien door een negatievere lens. Conflicten met ouders en latere partners verhogen de stress en dragen bij aan een meer negatieve perceptie van het leven van vrouwen met fibromyalgie, zoals aangegeven door het European Psychiatry magazine in 2000.
Chronische stress in de kindertijd verstoort het neuro-endocriene systeem van Vera, waardoor het vatbaarder wordt voor fibromyalgie
Langdurige stress die continu en chronisch is, beïnvloedt het neuro-endocriene systeem, waardoor het na verloop van tijd minder effectief is. Vera’s jeugdtrauma creëerde een permanent gevoel van onzekerheid en onvoorspelbaarheid dat haar vermogen om gezonde strategieën voor stressmanagement te ontwikkelen en te gebruiken ondermijnde. Dus bij elke nieuwe stress verzwakte zijn neuro-endocriene systeem en begon abnormaal te functioneren. Ze leefde in een constante staat van stress, zodat haar stresshormoonspiegels, zoals cortisol, werden verhoogd jaren nadat de stress van het leven met haar ouders was verwijderd. Ondanks de strijd om te leven met een man die argumentatief en niet-ondersteunend was, was het niets vergeleken met zijn eerdere stressvolle ervaringen. Psychoneuroendocrinolgy.
Het verwerken van negatieve emoties kan de pijn van Vera-fibromyalgie verminderen
Vera kan misschien haar verhaal of haar man niet veranderen. Maar ze kan beginnen haar emoties in haar steungroep te verwerken en aan te vullen met psychotherapie. Ze kan haar woede over haar vroege leven delen, evenals haar angst om machteloos en alleen te zijn in pijn. Ze kan de druk op haar al overbelaste neuro-endocriene systeem wegnemen door haar gevoelens op dit moment te herkennen, te benoemen en uit te drukken. Een studie in artritis zorg en onderzoek , 2010 suggereert dat Vera tussen 50% -70% verbetering in functioneren kan verwachten en minder pijn voelt als ze dat doet.
