“Als er geen strijd is , is er geen vooruitgang” , Frederick Douglass
Mensen met chronische pijn hebben de neiging om extra waakzaam te zijn op dagen dat we pijn hebben of extreem vermoeid zijn. Op die dagen doen we het rustig aan en beginnen we ons af te vragen of we ons ooit weer goed zullen voelen. Maar oh! Op die dagen dat we ons goed voelen, hebben we de neiging om optimistisch te zijn, te denken dat we genezen zijn en meteen meer te doen dan we zouden moeten. We betalen het dan met een grote opflakkering. Het is meestal een stap vooruit, een stap achteruit. De strijd gaat door. Klinkt dat bekend?
Hoe trainen we onszelf om te tempo maken? Wat is die high als we het gevoel hebben dat we deze last aankunnen? Hoe begrijpen we het dat we ons de ene dag geweldig voelen en de volgende dag beroerd? Wat is het met ons dat we niet lijken te kunnen voorspellen wat een opvlamming zal veroorzaken als we het op een goede dag overdrijven? Ah, ik denk dat het komt doordat we ons herinneren hoe het ooit voelde en dat deel van de hersenen opgewonden raakt door de herinnering VOORDAT fibromyalgie ontstond.
We willen er meer van; we bedriegen onszelf dat we voorbij de grenzen van gisteren kunnen gaan, toen we ons niet zo goed voelden. Het is een reeks van ups en downs. We weigeren te luisteren naar waarschuwingen dat je niet de ene dag bijna bedlegerig kunt zijn en de volgende dag zin hebt in een wandeling. Onze hersenen bedriegen ons; we worden moe van het denken aan onszelf als ‘pijnmensen’. We hunkeren naar normaliteit. We willen naar die familiebijeenkomst die ons onvermijdelijk overprikkelt. We willen een uur wandelen in plaats van een wandeling van 15 minuten, omdat de dag zo mooi is, vol zonneschijn. De lucht is de limiet van wat we op die magische dag kunnen doen. Dan valt de lucht naar beneden en zijn we de volgende dag of de dag daarna weer down and out. Onze hersenen hebben nog niet herkend dat als we voortdurend falen in een taak, het herhalen ervan betekent dat we dezelfde resultaten krijgen!
Er is echter enige hoop als we begrijpen hoe de hersenen nieuwe neurale paden kunnen creëren of bestaande kunnen veranderen. ‘Cognitieve therapie’, die zich richt op het aanleren van een radicale verschuiving in onze gedachten en gevoelens, en laat zien hoe we elk moment bewuster kunnen beleven, is een op bewijs gebaseerd programma dat kan helpen bij de neiging om te overdrijven! In de tussentijd “Keep calm and carry on”, zoals het oude tweede WW-gezegde luidt! Kalmte is een balsem voor fibromyalgie!