Fibromyalgie is de tweede meest voorkomende reumatische aandoening achter osteoartritis en wordt, hoewel nog steeds wijdverbreid verkeerd begrepen, nu beschouwd als een levenslange stoornis van het centrale zenuwstelsel, die verantwoordelijk is voor versterkte pijn die door het lichaam schiet in diegenen die er last van hebben. Daniel Clauw, MD, hoogleraar anesthesiologie, Universiteit van Michigan, analyseerde vandaag de neurologische basis voor fibromyalgie in een plenaire sessie op de jaarlijkse Scientific Meeting van de American Pain Society.
“Fibromyalgie kan zowel worden gezien als een discrete ziekte als ook als een laatste gemeenschappelijk pad van pijn centralisatie en chronificatie. De meeste mensen met deze aandoening hebben een levenslange geschiedenis van chronische pijn door hun hele lichaam, “zei Clauw. “De aandoening kan moeilijk te diagnosticeren zijn als iemand niet bekend is met klassieke symptomen, omdat er geen enkele oorzaak is en geen uiterlijke tekenen.”
Clauw legde uit dat fibromyalgiepijn meer afkomstig is van de hersenen en het ruggenmerg dan van delen van het lichaam waarin iemand perifere pijn kan ervaren. Aangenomen wordt dat de aandoening gepaard gaat met verstoringen in de manier waarop de hersenen pijn en andere sensorische informatie verwerken. Hij zei dat artsen fibromyalgie moeten vermoeden bij patiënten met multifocale (meestal musculoskeletale) pijn die niet volledig wordt verklaard door een blessure of ontsteking.
“Omdat pijnwegen door het hele lichaam worden versterkt bij fibromyalgiepatiënten, kan pijn overal voorkomen, dus chronische hoofdpijn, viscerale pijn en sensorische hyperreactiviteit komen vaak voor bij mensen met deze pijnlijke toestand,” zei Clauw.
“Dit betekent niet dat perifere nociceptieve input niet bijdraagt aan pijn ervaren door fibromyalgiepatiënten, maar ze voelen wel meer pijn dan normaal zou worden verwacht van de mate van perifere input. Personen met fibromyalgie en andere pijntoestanden die worden gekenmerkt door sensibilisatie, ervaren pijn van wat mensen zonder de aandoening zouden omschrijven als aanraking, “voegde Clauw eraan toe.
Vanwege de oorsprong van fibromyalgiepijn bij het centrale zenuwstelsel, zei Clauw dat behandelingen met opioïden of andere narcotische analgetica meestal niet effectief zijn omdat ze de activiteit van neurotransmitters in de hersenen niet verminderen. “Het is nooit aangetoond dat deze geneesmiddelen effectief zijn bij fibromyalgiepatiënten, en er zijn aanwijzingen dat opioïden fibromyalgie en andere gecentraliseerde pijntoestanden zelfs kunnen verergeren,” zei hij.
Clauw adviseert clinici om farmacologische behandelingen te integreren, zoals gabapentinoids, trycyclics en serotonoïneheropnameremmers, met niet-farmacologische benaderingen zoals cognitieve gedragstherapie, lichaamsbeweging en stressvermindering.
“Soms is de omvang van de behandelingsrespons voor eenvoudige en goedkope niet-medicamenteuze therapieën groter dan die voor geneesmiddelen,” zei Clauw. “Het grootste voordeel is een verbeterde functie, die het belangrijkste behandelingsdoel zou moeten zijn voor elke chronische pijnaandoening. De meerderheid van de patiënten met fibromyalgie kan verbetering van hun symptomen zien en een normaal leven leiden met de juiste medicijnen en uitgebreid gebruik van niet-medicamenteuze therapieën.
“Bron: https://www.news-medical.net/news/20150518/Fibromyalgia-now-considered-as-a-lifelong-central-nervous-system-disorder.aspx