Zoals ik me kan voorstellen dat de meeste mensen zullen overkomen, verraste de chronische ziekte me.
Hier zijn zeven manieren waarop fibromyalgie mijn leven radicaal heeft veranderd (overwonnen?):
1. Ik was niet voorbereid op aanhoudende vermoeidheid.
Ik was gewend om meubels te verplaatsen, mijn kinderen naar verschillende plaatsen te brengen, te koken en mijn huis schoon te maken. Aanhoudende chronische vermoeidheid maakte daar een einde aan. We wonen in een klein huis, waar het meubilair met minder kamers oorspronkelijk was opgesteld. Mijn kinderen zijn opgegroeid en wonen alleen. , En sinds kort hebben we iemand aangenomen om de schoonmaak te doen. Ik wil alleen duidelijk maken dat vermoeidheid niet hetzelfde is als moe zijn. Als je moe bent, een dutje doet of een goede nachtrust krijgt, heb je weer nieuwe energie. Met vermoeidheid, ongeacht hoe lang je slaapt, is er geen verlichting.
2. Ik verwachtte geen eenzaamheid.Ik
was gewend aan een druk huis met komen en gaan van tieners, lawaai en gezelligheid, dit alles werd bewoond door deze moeder. Nu ik alleen met mijn man ben, wordt het huis erg eenzaam voor mij en erg stil als hij aan het werk is. Vrienden hebben het te druk met hun eigen leven, en dat begrijp ik. Je denkt misschien dat mensen bij mij komen hangen, maar de waarheid is dat dat niet zo is. Ik ben erg dankbaar voor mijn zus die minstens één keer per maand met me meegaat en uitgaat.
3. Winkelen is een duursport geworden
Ik heb vooral altijd van winkelen gehouden. Nu, op dagen dat ik me goed genoeg voel om mijn man te vergezellen, moet ik meestal in de auto gaan zitten terwijl hij betaalt. Mijn energie is weer op. Het kan uren en soms dagen duren om bij te komen van een winkeltrip van 30 minuten. Ik ben heel dankbaar dat mijn vrouw heel voorzichtig is en doet wat ik niet meer kan.
4. Douchen heeft een perfecte timing nodig
Ik moet ‘s avonds douchen (wanneer ik kan) omdat ik er totaal door verzwakt. Voor de meeste mensen maakt een douche ze wakker en geeft ze energie. Voor mij is het net het tegenovergestelde. Ik raak meer uitgeput.
5. Behoefte aan de gemeenschap
Ik ben erg dankbaar voor het geschenk van sociale media. Het heeft me verbonden met een gemeenschap van geweldige vrouwen, die ook chronisch ziek zijn. Het is een gemeenschap van wederzijds lijden, begrip en mededogen. Door lid te zijn van groepen en commentaar te geven op Facebook heb ik belangrijke connectieondersteuning gekregen.
6. Lieg je tegen me?
Meestal ben ik me er heel goed van bewust dat ik ziek ben, maar op die goede dagen twijfel ik eraan. Ben ik echt ziek? Heb ik echt wat ze zeggen? Misschien word ik beter! Dan verandert het weer of slaat de stress toe, en opnieuw word ik aan de waarheid herinnerd. Ik ben echt ziek. Maar ik ben erg dankbaar voor de goedemorgen…
7. Advies krijgen dat niet nuttig is
Ik weet dat de meeste mensen zich zorgen maken als ze suggesties doen of advies geven. Maar het helpt meestal niet en ik kan me er slechter door gaan voelen. Zoals bijvoorbeeld: als je je eetpatroon zou veranderen, als je meer zou bewegen, als je meer het huis uit zou gaan, als je een baan zou krijgen, zou je je beter voelen. Ze willen ook weten of ik beter ben, zonder te begrijpen dat “chronisch” verwijst naar een leven lang. Het is beter te proberen te begrijpen dan ongevraagd advies te geven.
Het heeft me gesterkt en uitgedaagd op manieren die ik nooit had verwacht. De ziekte heeft me volwassener gemaakt en me een medelevender persoon gemaakt.
