Fibromyalgie, al dan niet geassocieerd met andere centrale sensibiliseringssyndromen, is een van de meest voorkomende en ook de meest onbekende pathologieën. Fibromyalgie is een complexe ziekte die wordt  gekenmerkt door het gelijktijdig voorkomen van veel symptomen. Het hoofdsymptoom is gegeneraliseerde pijn van het bewegingsapparaat, dat wil zeggen spieren, ligamenten en gewrichten, maar het gaat ook gepaard met aanzienlijke vermoeidheid, slaapstoornissen, verlies van concentratie en geheugen, onder andere angst en verdriet. Het is moeilijk om een ​​diagnose te stellen, er is geen enkele behandeling of specifieke medicatie. De symptomen zijn vergelijkbaar tussen mensen die eraan lijden, maar elke patiënt voelt ze op een bepaalde manier. In veel gevallen laten noch de analyse, noch de röntgenfoto’s resultaten zien die aantonen dat er iets mis is in het lichaam, wat frustratie opwekt. Bovendien neemt de kwaliteit van leven af ​​doordat de behandelingen niet altijd effectief zijn en er geen oplossing voor de ziekte wordt gevonden.

Maar het is een veel voorkomende aandoening die meer dan een miljoen Spanjaarden treft, ouder dan 18 jaar (tussen 2% en 4% van de bevolking),  en het merendeel is vrouw (90%).

SYMPTOMEN VAN FIBROMYALGIE

Over het algemeen heeft het deze symptomen:

• Intense, chronische en gegeneraliseerde pijn.
• Aanwezigheid van pijn bij druk en palpatie in bepaalde delen van het lichaam.
• Vermoeidheid, die niet verbetert met rust.
• Slapeloosheid
• Tintelingen in ledematen.
• Angst en depressie.

PROBLEMEN DIE SAMENHANGEN MET FIBROMYALGIE

Fibromyalgie-behandelingen zijn bedoeld om pijn te verlichten, het emotionele evenwicht te herstellen, de slaapkwaliteit, het fysieke vermogen, asthenie en de bijbehorende problemen te verbeteren.

Maar er is één aspect waarmee niet altijd rekening wordt gehouden en dat essentieel is: het psychisch welzijn van de patiënt.  Symptomen die zich in de loop van de tijd uitstrekken, hebben andere gevolgen die de geest van mensen beïnvloeden. In feite is deze ziekte nauw verwant aan psychologische en psychiatrische stoornissen, waarbij angst en depressie vaker voorkomen (ten minste twee derde van de fibromyalgiepatiënten lijdt eraan, of heeft er in het verleden aan geleden).

De  angst  is een reactie op bepaalde situaties van het dagelijks leven in de vorm van stress, die zich manifesteert in een gevoel van onbehagen en onrust. Terwijl  depressie  een aandoening is waarbij een negatieve stemming heerst, waardoor de patiënt het vermogen en het verlangen verliest om elke dagelijkse situatie het hoofd te bieden . Beide aandoeningen verergeren de symptomen van fibromyalgie.

 Daarom raden specialisten aan om ze te behandelen. 

HOE DEPRESSIE TE BEHANDELEN

In het verleden was de fibromyalgiebehandeling alleen gericht op het verlichten van gewrichts- en spierpijnklachten, maar de laatste jaren is gebleken dat het een complex proces is dat een multidisciplinaire aanpak vereist.

Geschat wordt dat 64% van de patiënten lijdt of lijdt aan een depressie en 80% lijdt of heeft geleden aan een angststoornis . Het behandelen van depressie is een belangrijk aspect van pijnbestrijding omdat het de effectiviteit van pijnstillers vermindert.

De associatie tussen depressie en fibromyalgie kan causaal, comorbiditeit of secundair zijn aan dit proces. Evenzo heeft het een negatieve invloed op het proces, waardoor de verbetering van de patiënt wordt vertraagd.

Het behandelen van depressie en angst bij fibromyalgiepatiënten is belangrijk om hun kwaliteit van leven te verbeteren. De arts zal voor elke patiënt de meest geschikte behandeling aanbevelen.

COGNITIEF-GEDRAGSTHERAPIEËN (CBT)

Een optie voor de behandeling van depressie geassocieerd met fibromyalgie is CGT, psychologische behandelingen die worden toegepast op een breed scala aan gezondheidsproblemen. Deze therapieën zijn effectief in het vergroten van het vermogen van patiënten om hun eigen capaciteiten te ontwikkelen en om manieren te ontwikkelen om met gezondheidsproblemen om te gaan.

De belangrijkste doelen van CGT zijn de verandering in negatieve gedachten en gevoelens die patiënten kunnen hebben over hun fysieke en mentale problemen en, bijgevolg, de verandering in hun gedrag.

Patiënten leren vaardigheden (bijv. Ontspanning, geleidelijke planning van activiteiten) om hen te helpen pijn beter onder controle te houden of een andere houding ten opzichte van pijn te ontwikkelen (bijv. Meer acceptatie), of beide.