Meer dan 3% van de bevolking van Navarra leeft met ziekten van het centrale sensibilisatiesysteem, voornamelijk fibromyalgie, gekenmerkt door chronische pijn en vermoeidheid die hun kwaliteit van leven beperken, en die gewoonlijk gepaard gaan met chronisch vermoeidheidssyndroom en chemisch syndroom Meerdere. Sommige mensen, voornamelijk vrouwen, die elke dag met beperkende pathologieën worden geconfronteerd en die zorg zoeken in het gezondheidssysteem die hun kwaliteit van leven verbetert en in overeenstemming is met de wetenschappelijke grondslagen van de ziekte.
In die zin, en als president van Afina, de Navarrra Fibromyalgia Association, die deze mensen al 21 jaar behandelt, lijkt het bedrag dat aan psychologische behandelingen en lichaamsbeweging voor deze patiënten wordt toegewezen, mij zonde.
Allereerst suggereren alle wetenschappelijke studies dat het geen psychische ziekte is. Juist de psychologische achteruitgang is een gevolg van de precaire fysieke toestand van de patiënt en het onbegrip dat hij op verschillende schaal leeft. Daarom spreek ik mijn verontwaardiging en ongenoegen uit over deze bijdrage aan een onsamenhangende behandeling.
En ten tweede is het een inconsistente benadering van zorg. Zelfs met fysieke ondersteuning waren de gebruikte psychologische therapieën niet efficiënt of palliatief. Hoe kan worden begrepen dat deze groep patiënten door deze interventie positieve resultaten kan behalen?
Als patiënt die de problemen van deze pathologieën op het gebied van gezondheid kent en als president van Afina, een actie-entiteit voor de verdediging van de rechten van de getroffenen, denk ik dat deze beslissing is genomen door degenen die verantwoordelijk zijn voor het ministerie van Volksgezondheid van onze gemeenschap. Maar daarnaast beschouw ik deze economische bijdrage aan een onsamenhangende en discriminerende behandeling als verdacht, terwijl Health de middelen ontzegt om wetenschappelijk onderzoek te doen.
Zowel chemische, fysieke als / of psychologische behandeling is te wijten aan het begrijpen van de oorzaken en, bij gebreke daarvan, aan het bewezen verkrijgen van palliatieve of genezende reacties, een situatie die niet voorkomt bij deze ziekten, waardoor dit item zinloos wordt. budget, buiten mijn vermoeden van vermeende belangen met betrekking tot de referentiebehandelingen.
En deze vermoedens worden zelfs nog meer consistent, als we er rekening mee houden dat de gezondheidsafdeling van Navarra systematisch middelen heeft geweigerd voor de opleiding van gezondheidspersoneel, middelen om gespecialiseerde eenheden op te zetten, enzovoort. We eisen al 21 jaar middelen voor onderzoek, we hebben biomarkers nodig in samenhang met de wetenschappelijke vooruitgang op het gebied van deze ziekten. En ondertussen is het enige dat ze hebben gedaan, het houden van Liryca, een drug die verboden is door de Europese drugscontrole.
Zo’n vertoon van onwetendheid beantwoordt aan een manier om deze ziekten te begrijpen als een collectieve hysterie die typisch is voor vrouwen, in plaats van een pathologie van biochemische oorsprong die het centrale zenuwstelsel aantast door chronische sensibilisatie en met een hogere prevalentie bij vrouwen. Dit is erkend door deskundige professionals in internationale consensus en door de nieuwe diagnostische criteria, die hier nog steeds worden genegeerd.
Merk ook op dat een besluit als dit, zonder reden en logica, vooral discriminatie van vrouwen inhoudt; een zorgdiscriminatie met betrekking tot andere pathologieën die verband houden met het centrale zenuwstelsel en een nieuwe formule om de marginaliteit die de getroffen mensen al lijden te vergroten.
De auteur is voorzitter van Afina (Navarra Fibromyalgia Association)
